Alberto Ponce (urodzony jako Alberto González Muñoz; 13 marca 1935 – 26 lipca 2019) był hiszpańskim gitarzystą klasycznym i nauczycielem, który od 1962 roku mieszkał i uczył we Francji. Jego ojciec był jego pierwszym nauczycielem gry na gitarze. Jako dziecko wstąpił do Miejskiego Konserwatorium w Barcelonie, gdzie oprócz gitary studiował również fortepian, harmonię i muzykę kameralną. Po opuszczeniu Konserwatorium uzyskał dyplom i Wyróżnienie. Pujol doradził mu, aby zapisał się do Konserwatorium w Lizbonie. Po trzech latach nauki, Ponce doskonalił swoją technikę w Accademia Chigiana di Siena, gdzie poszerzył swoją wiedzę o muzykę hiszpańskiego Złotego Wieku. W 1962 roku zdobył pierwszą nagrodę za interpretację na “Concours de Guitare” w Paryżu, organizowanym przez ORTF. W tym samym roku Alfred Cortot, dyrektor École Normale de Musique w Paryżu, poprosił go o nauczanie tam. Ponce miał tam niezwykle udaną karierę pedagogiczną, tworząc jedną z najbardziej płodnych szkół gitarowych w muzyce współczesnej. Przez wiele lat Alberto Ponce był jednym z nielicznych gitarzystów, którzy kontynuowali pracę zarówno nad muzyką wczesną, jak i współczesną. Wpłynął na wielu artystów, w tym Maurice Ohana, Chayne, Dyensa, Raviera, Antonio Ruiz-Pipo i Yorama Zerbiba. Nauczał również w Konserwatorium Narodowym w Paryżu. Ponadto, przedstawiłem listę absolwentów Alberto Ponce z École Normale de Musique de Paris / Alfred Cortot, którzy zdobyli dyplom koncertującego oraz zaawansowanego dyplomu koncertującego w latach 1968-1993.
