Daniel Fortea i Guimerà (ur. 28 kwietnia 1878 w Benlloc, Hiszpania – zm. 5 marca 1953 w Castellón de la Plana, Hiszpania) był hiszpańskim gitarzystą, kompozytorem i edukatorem muzycznym. W dzieciństwie Fortea uczył się gry na klarnecie, gitarze i bandurrii. Od 1898 do 1909 roku studiował u Francisco Tárregi w Castellón de la Plana. Jego kolegami ze studiów byli m.in. Emilio Pujol i Miguel Llobet. W 1909 roku Fortea założył własną szkołę muzyczną w Madrycie i rozpoczął zbieranie Fortea Library, jednej z najważniejszych kolekcji muzyki dla gitary. Koncertował również i komponował utwory na gitarę. Jeden z jego uczniów, Paulino Bernabe Senior, stał się znanym lutnikiem. Jego kompozycje na gitarę obejmują takie utwory jak „Alegrías sobre temas populares,” „Allegro de concierto,” „Aquelarre,” „Canción de Madre,” „Capricho-Estudio,” „Danza de Gnomos,” „Elegía a Tárrega,” „Estudios poéticos,” „Impromptu,” „Improvisación (Gavota),” „La Paxarina,” „Sonatina,” i wiele innych. Fortea pozostawił niepełną listę swoich dzieł, ale jego wkład w muzykę gitarową był znaczący.
