Narciso Yepes (14 listopada 1927 – 3 maja 1997) był hiszpańskim gitarzystą, uważanym za jednego z najwybitniejszych wirtuozów gitary klasycznej XX wieku.
Urodził się w ubogiej rodzinie w Lorca, w Regionie Murcji. Jego ojciec podarował mu pierwszą gitarę, gdy miał cztery lata, i woził go pięć mil na osiołku na lekcje trzy razy w tygodniu. Yepes pierwsze lekcje gry na gitarze pobierał od Jesúsa Guevary w Lorca, a później jego rodzina przeprowadziła się do Walencji na początku hiszpańskiej wojny domowej w 1936 roku. W wieku 13 lat został przyjęty do Konserwatorium w Walencji, gdzie studiował harmonię, kompozycję i wykonawstwo.
Yepes jest uważany za twórcę techniki gry na gitarze, polegającej na używaniu palców serdecznego, środkowego i wskazującego ręki prawej (A-M-I), zamiast tradycyjnej techniki polegającej na używaniu palców wskazującego i środkowego (I-M). Dzięki swojej pracy nad techniką gry, Yepes był w stanie osiągnąć szybkie i legato skalowane dźwięki na gitarze. W 1947 roku zadebiutował w Madrycie, wykonując Koncert de Aranjuez Joaquína Rodrigo pod dyrekcją Ataúlfo Argenty. Ten występ przyniósł mu ogromny sukces i sławę. Następnie rozpoczął trasę koncertową z Argentą, odwiedzając Szwajcarię, Włochy, Niemcy i Francję.
W 1950 roku spędził rok w Paryżu, gdzie studiował interpretację pod kierunkiem skrzypka George’a Enescu i pianisty Waltera Giesekinga oraz uczył się nieformalnie u Nadii Boulanger. W 1951 roku, stojąc na moście w Paryżu, Yepes niespodziewanie usłyszał wewnętrzny głos, który zadał mu pytanie: “Co robisz?”. To pytanie skłoniło go do nawrócenia i przyjęcia katolickiej wiary, która pozostała z nim do końca życia. W 1952 roku jego utwór “Romance” stał się motywem przewodnim filmu “Jeux interdits” René Clémenta.
W 1964 roku Yepes zagrał Koncert de Aranjuez z Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej, prezentując gitarę dziesięciostrunową, którą wynalazł we współpracy z renomowanym lutnikiem José Ramírezem III. Po tym czasie używał wyłącznie tej gitary, koncertując na wszystkich kontynentach i dokonując licznych nagrań. Był także znany jako znawca i badacz muzyki, przyczyniając się do odnalezienia zapomnianych dzieł dla gitary czy lutni. Narciso Yepes otrzymał wiele oficjalnych wyróżnień, w tym Złoty Medal za Zasługi w Sztuce nadany przez króla Juana Carlosa I, członkostwo w Akademii “Alfonso X el Sabio” oraz tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Murcji.
W latach 80. założył Trio Yepes wraz z synem Ignacio na flecie i fletach oraz córką Anną, która tańczyła do własnej choreografii. Po roku 1993 zrezygnował z koncertowania ze względu na chorobę i zmarł w 1997 roku po długiej walce z chłoniakiem.
