Rafael Riqueni del Canto, urodzony w 1962 roku w Sewilli, to hiszpański gitarzysta i kompozytor flamenco, uważany za jednego z najważniejszych mistrzów w historii tego gatunku. Już w wieku czternastu lat zdobył główne krajowe nagrody dla gitarzystów flamenco w Hiszpanii. W dorosłym życiu zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym Premio Andalucía de Cultura i Premio Nacional de la Crítica. W 2017 roku otrzymał XXXI Compás del Cante, nazywany hiszpańskim “Nobelem flamenco”. Urodził się 16 sierpnia 1962 roku w Sewilli i już jako dziecko wykazywał się niezwykłym talentem muzycznym. Zaczął grać na gitarze flamenco w wieku jedenastu lat i jego nauczycielami byli Manolo Carmona i Manolo Sanlúcar. Karierę koncertową rozpoczął w wieku dwunastu lat, a w wieku trzynastu już imponował publiczności podczas koncertu solowego na festiwalu flamenco w Teatro Lope de Vega. W 1977 roku wygrał nagrody w prestiżowych konkursach flamenco. W 1986 roku wydał swój pierwszy album “Juego de Niños”, który ustanowił podstawy jego stylu. Kolejne albumy, takie jak “Flamenco” (1987), “Mi Tiempo” (1990) i “Suite Sevilla” (1992), przyniosły mu jeszcze większą sławę. W 1994 roku wydał album “Maestros”, na którym oddał hołd trzem legendarnym gitarzystom flamenco. Później, z powodu problemów zdrowotnych, przeszedł na emeryturę, ale powrócił na scenę w 2014 roku podczas XVIII Bienal de Flamenco, zdobywając nagrodę “Giraldillo a la Maestria”. W 2017 roku wydał album “Parque de María Luisa”, który spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem i uważany jest za jedno z jego najlepszych dzieł. Jego muzyka łączy elementy flamenco z wpływami muzyki klasycznej i jazzu, tworząc unikalny styl. Rafael Riqueni jest również ceniony za umiejętność grania solowych koncertów bez wsparcia zespołu, co jest rzadko spotykane w świecie flamenco. Jego używanie notacji muzycznej w jego pracy również jest zauważane i doceniane. Rafael Riqueni to jeden z najważniejszych i najbardziej szanowanych gitarzystów flamenco w historii tej muzyki.
