Renata Tarragó Fábregas (23 października 1927 – 2 sierpnia 2005) była katalońską gitarzystką i vihuelistką, nauczycielką i wykonawczynią, zarówno jako solistka, jak i akompaniatorka. Była pierwszą kobietą gitarzystką, która nagrała “Concierto de Aranjuez” Joaquína Rodrigo, a także redaktorką pierwszego opublikowanego wydania partytury “Concierto de Aranjuez”.
Urodziła się w Barcelonie, Hiszpania, 23 października 1927 roku, jako drugie z dwójki dzieci Graciano Tarragó Pons, muzyka, kompozytora i nauczyciela oraz jego pierwszej żony, Renaty Fábregas. Studiowała w Konserwatorium w Barcelonie, gdzie jej pierwszym nauczycielem był jej ojciec, Graciano Tarragó.
Renata Tarragó zadebiutowała publicznie w wieku 14 lat i po ukończeniu studiów w Konserwatorium w 1944 roku została Asystentem Profesora. W 1951 roku Konserwatorium w Barcelonie przyznało jej “Premio Extraordinario” za osiągnięcia artystyczne. Tarragó towarzyszyła na gitarze sopranistce Victori de los Ángeles na wielu nagraniach płytowych i 78-obrotowych wydawnictwach HMV, a także na nagraniu BBC w Londynie z 1948 roku z utworem “La Vida Breve” Manuela de Falli.
W 1958 roku Renata Tarragó stała się pierwszą kobietą gitarzystką, która nagrała “Concierto de Aranjuez” Joaquína Rodrigo, przy akompaniamencie Orquesta de Conciertos de Madrid, pod batutą Odóna Alonso. Była także pierwszą osobą, która przygotowała partyturę “Aranjuez” do publikacji w 1959 roku, a Joaquín Rodrigo zadedykował jej swoją Sonatę Giocosa (1960).
Jej ojciec, Graciano Tarragó, opublikował pierwsze wydanie “Invocación y danza” Rodrigo w 1962 roku. Repertuar Renaty Tarragó obejmował muzykę napisaną na vihuelę i gitarę barokową, a także kompozycje XX wieku. W 1962 roku nagrała pierwszy utwór “Concierto de Castilla” Federico Moreno Torroba, z Orquesta de Conciertos de Madrid pod dyrekcją Jesúsa Arámbarri. W przeciwieństwie do większości gitarzystów klasycznych, którzy grają paznokciami, Tarragó używała palców. Koncertowała szeroko w Europie i za granicą (w tym w Południowej Afryce i Związku Radzieckim) oraz zadebiutowała w Stanach Zjednoczonych w 1960 roku.
W 1962 roku reprezentowała Hiszpanię na Międzynarodowym Kongresie Gitary w Tokio i otrzymała Złoty Medal za swoje występy. W trakcie koncertu w 1962 roku w nowojorskim Town Hall grała zarówno na vihueli, jak i na gitarze, a New York Times zauważył: “Artystka o wrażliwości muzycznej, piękna hiszpańska artystka eksplorowała zakresy subtelności dźwięku i niuansów”. W filmie “Deadfall” z 1968 roku pojawiła się na ekranie grając “Romance for Guitar and Orchestra” Johna Barry’ego w scenie koncertowej, a także na ścieżce dźwiękowej.
Adagio z jej nagrania “Concierto de Aranjuez” zostało wykorzystane przez Rexa Nettleforda i Narodową Kompanię Teatru Tańca Jamajki do przedstawienia “Dialog for Three”. Wśród gitarzystów, którzy uczyli się u niej, byli m.in. Jaume Abad (jeden z założycieli Barcelona Guitar Quartet), Laura Almerich, Glorianne Collver-Jacobson, Ernesto Cordero, Darryl Denning i Michael Johnson. Renata Tarragó wyszła za mąż za Dr. José Antonio Osorio Gullón. Zmarła tragicznie 2 sierpnia 2005 roku, mając 77 lat, po tym jak zasłabła podczas pływania w Caldes d’Estrac, Hiszpania.
