Dionisio Aguado y García (8 kwietnia 1784 – 29 grudnia 1849) był hiszpańskim gitarzystą klasycznym i kompozytorem okresu późnoklasycznego i wczesnoromantycznego. Urodzony w Madrycie, uczył się u Miguela Garcíi. W 1826 roku Aguado odwiedził Paryż, gdzie poznał i zaprzyjaźnił się z Fernandem Sorem, z którym przez pewien czas mieszkał. Ich przyjaźń upamiętnia duet Sor Les Deux Amis (“Dwóch Przyjaciół”), gdzie jedna część jest oznaczona “Sor”, a druga “Aguado”. Najważniejszym dziełem Aguado było “Escuela de Guitarra”, podręcznik gry na gitarze opublikowany w 1825 roku, który wciąż jest dostępny w druku, a wydawnictwo Tecla wydało jego reedycję w 2005 roku. W “Escuela” Aguado opisuje swoje wykorzystanie paznokci na prawej ręce oraz wynalazek “tripodisona” – urządzenia, które trzymało gitarę i minimalizowało tłumienie dźwięku przez ciało gitarzysty na plecach i bokach gitary. Inne prace Aguado to liczne walce, menuety i inne lekkie utwory. Dłuższe kompozycje wymagają wirtuozowskiej techniki i rozciągnięcia lewej ręki, które są prawie niemożliwe do osiągnięcia na dłuższych strunach współczesnych gitar. (Por. Frederick Noad, “The Classical Guitar”). Aguado wrócił do Madrytu w 1837 roku i tam zmarł w wieku 65 lat. Nazwisko Aguado pochodzi od hiszpańskiego słowa oznaczającego “przemoczony”. (Ponieważ jego dawny krewny, który był rycerzem, wrócił po bitwie zabłocony, a to przezwisko z czasem stało się jego nazwiskiem). Z instrumentów używanych przez Aguado y García dwa, które zostały zbudowane przez [autor], są przechowywane w Muzeum Archeologicznym w Madrycie. Aguado jest znany z używania trójnogu do podpierania swojej gitary. Lista dzieł. Odnośniki. Zewnętrzne linki. Zdjęcia Aguado. Nuty.
