Sprawdzamy znajomość określeń zaczynających się na literę “j”. Niekoniecznie trzeba przy tym bawić się samemu. Np. nauczyciele mogą zrobić ten test uczniom, a uczniowie sprawdzić nauczycieli (ciekawe, czy pedagodzy znają np. znaczenie słowa “jete” lub “joculator”?). Prawidłowe odpowiedzi znajdziecie poniżej.
JETÉ
1. sposób wydobycia dźwięku z instrumentu smyczkowego, polegający na wykonaniu kilku dźwięków staccato jednym pociągnięciem sprężyście rzuconego na strunę smyczka, który “odbija się” kilkakrotnie
2. francuska aria miłosna
3. Jean-Pierre Jeté (1826-1890) franc. kompozytor romantyczny; najbardziej znany utwór – “Amour courtois” (1869r.)
4. (franc.) określenie wykonawcze – z uczuciem
JEU PARTI
1. z franc. – partia instrumentu solowego
2. z franc. – partia instrumentu akompaniującego
3. sposoby wykonania ozdobników danej partii (określenie odnosi się głównie do francuskiej muzyki barokowej)
4. dialogowana forma poetycka trubadurów i truwerów
JIG
1. barokowa nazwa grupy instrumentów strunowych
2. inaczej – przewodnik koncertowy
3. potoczne określenie bardzo kiepskiego utworu
4. staroangielski taniec w bardzo szybkim tempie, w metrum trójdzielnym
JOCULATOR
1. inaczej – kataryniarz
2. nazwa średniowiecznego wędrownego śpiewaka-instrumentalisty
3. renesansowa nazwa kompozytora muzyki świeckiej
4. (łac. żartowniś) – rodzaj żartu muzycznego polegający na współdziałaniu różnych melodii lub tematów o zdecydowanie odmiennym charakterze
JODŁOWANIE
1. sposób gry na jodłach – ludowych instrumentach smyczkowych
2. szczególna forma wydawania głosu na nagłych skokach z rejestru pierwszego do głowowego (falset) i odwrotnie
3. taniec na puentach???
4.
JOIKU
1. japoński ludowy instrument szarpany
2. obok ritsu i ryo – skala rytualnej muzyki chińskiej
3. termin związany z dawną muzyką lapońską oznaczający krótkie utwory wokalne improwizowane, bez tekstu lub z niewielką liczbą słów
4. jedna z form japońskiej muzyki dramatycznej
JOTA
1. tytuł opery Modesta Musorgskiego
2. podstawowa jednostka rytmiczna notacji frankońskiej (nazwa po raz pierwszy pojawia się w traktacie Francona z Kolonii – Ars Cantus Mensurabilis – ok. 1260 r.)
3. taniec pochodzący z Aragonii, w tempie szybkim, metrum trójdzielnym, wykonywany z kastanietem
4. jedna z form dawnej muzyki fińskiej, charakteryzuje się użyciem skali pentachrdu diatonicznego, wolnym tempem, metrum pięciomiarowym
JUBILACJA
1. w chorale gregoriańskim melizmatyczny odcinek o charakterze figuracyjnym, występujący najczęściej na ostatniej samogłosce Alleluja
2. inaczej: benefis – koncert, z którego dochód przeznaczony jest tylko dla jednego z wykonawców
3. postępowanie mające na celu uzyskanie określonego stopnia naukowego (w uczelniach artystycznych)
4. jedna z części proprium missae Wprowadzona przez papieża Damazego (368 –384) wyłącznie do obrządku wielkanocnego
JUSTINIANA
1. taniec z XVI i XVII w. w wolnym tempie, metrum trójdzielnym, charakteryzującym się akcentem na drugiej części taktu
2. rodzaj lutni o małym wypukłym korpusie i długiej, wąskiej szyjce
3. typ pieśni opartej na tekstach satyrycznych, zwanych giustiniami (od nazwiska poety Leonarda Giustinianiego – 1385-1446)
4. kompozytorka renesansowa (1480-1530), mniszka zakonu augustynek; komp.: 2 księgi psalmów nieszpornych, 3 księgi madrygałów, 4-gł. Msze, 24 Credo a canto fermo
JUTRZNIA
1. prosta melodia składająca się zazwyczaj z dźwięków naturalnych instrumentu, grywana o świcie z wieży kościoła lub ratusza
2. jedna z części officium divinum – ośmioczęściowego nabożeństwa w liturgii rzymsko-katolickiej
3. rodzaj obrządku odprawianego najczęściej w zakonach, polegający na biczowniu i odprawianiu modłów po wschodzie słońca
4. potoczna nazwa bankietu popremierowego, który skończył się nad ranem
Odpowiedzi:
I –?; II –?; III –?; IV –?; V –?; VI –?; VII –?; VIII –?; IX –?; X -?
