Pepe Romero, urodzony 8 marca 1944 roku w Málagi, Hiszpania, to znakomity gitarzysta klasyczny i flamenco. Jako drugi syn sławnego gitarzysty i kompozytora Celedonio Romero, jego jedynym nauczycielem gry na gitarze był właśnie ojciec. Pierwszy raz wystąpił profesjonalnie, mając zaledwie siedem lat, grając gawotę Bacha i “Sevillę” Albéniza na koncercie wspólnym z ojcem w Teatro Lope de Vega w Sewilli. W 1957 roku Celedonio Romero opuścił Hiszpanię Franco i osiedlił się w Stanach Zjednoczonych wraz z żoną Angelitą i trójką swoich synów, Celinem, Pepem i Angelem, osiedlając się w okolicach San Diego. Pepe Romero pracował jako profesor gitary na University of Southern California, Southern Methodist University, University of San Diego i University of California w San Diego, a później został profesorem honorowym na USC Thornton School of Music. W 2012 roku opublikował metodę gry na gitarze o nazwie “La Guitarra”. Romero nagrał ponad 60 albumów, w tym 20 koncertów z Akademią Świętego Marcina w Fields i 30 albumów jako członek sławnego kwartetu gitarowego The Romeros. Występował przed prezydentami Carterem i Nixonem, królową Holandii, księciem Walii i papieżem Janem Pawłem II. Otrzymał liczne międzynarodowe nagrody muzyczne oraz tytuł doktora honoris causa na University of Victoria w Kolumbii Brytyjskiej. Jego wkład w rozwój gitary klasycznej zainspirował wielu wybitnych kompozytorów do napisania dzieł specjalnie dla niego. Choć początkowo był gitarzystą klasycznym, jest utalentowany także w flamenco i popularnym wykonawcą tego gatunku. Najbardziej znanym albumem flamenco jest “¡Flamenco Fenómeno!”. Romero został uhonorowany w 1996 roku nagrodą Premio Andalucía de la Música. W 2000 roku król Juan Carlos I Hiszpanii nadał Pepe Romero i jego braciom, Celinowi i Angelowi, Order Izabeli Katolickiej. W 2007 roku Romero Quartet otrzymał Nagrodę Prezydenta od Recording Academy, producenta nagród Grammy, a w listopadzie 2012 roku nagranie Romero z “Concierto festivo” Ernesta Cordero było nominowane do nagrody Latin Grammy za najlepszy album klasyczny. Jeśli chodzi o gitary, Pepe Romero używał początkowo gitary Santos Hernandeza ojca. W 1958 roku zakupił gitarę Miguela Rodrigueza z Kordoby, którą grał do 1969 roku. Następnie grał na gitarze Hermanna Hausera II, a w 1973 roku zdobył kolejną Rodrigueza, która była jego głównym instrumentem przynajmniej do 2014 roku.
