Emilio Pujol Vilarrubí (lub Emili; 7 kwietnia 1886 – 15 listopada 1980) był hiszpańskim kompozytorem, gitarzystą i wybitnym nauczycielem gry na gitarze klasycznej. Urodził się w małej wiosce Granadella pod Lleida, Hiszpania, i rozpoczął naukę u Francisco Tárregi w wieku szesnastu lat w 1902 roku. Podczas wojennych lat 1914-1918 pozostał głównie w Katalonii. W 1918 roku odbył swoją pierwszą trasę po Ameryce Południowej, rozpoczynając ją w Buenos Aires. W czasie II wojny światowej nie mógł kontynuować kariery koncertowej. Pujol wydał wiele utworów solowych i transkrypcji, a także prowadził międzynarodowe kursy gry na gitarze, lutni i wihueli. Jego twórczość obejmuje 124 oryginalne kompozycje, w tym takie utwory jak “El Abejorro”, “Sevilla” czy “Tango”. Był także autorem prac muzycznych i edycji muzycznych, w tym książek o historii gitary i technikach gitarowych. Jego wpływ na świat gitary klasycznej jest niezapomniany, a jego długoletnia kariera artystyczna i edukacyjna zyskała ogromne uznanie.
