Bartolomé Calatayud (8 września 1882 – 11 kwietnia 1973) był hiszpańskim kompozytorem, nauczycielem i wykonawcą gitary klasycznej. Urodził się na wyspie Majorka. Już jako nastolatek w 1899 roku otrzymał Dyplom Honorowy I Klasy od Workers Instructive Centre Palma za „wybitną wiedzę muzyczną w grze na gitarze”. Był współczesnym i przyjacielem Miguela Llobeta i Andrésa Segovii, uczył się gry na gitarze najpierw u Pedro Antonio Alemanego Palmera, a potem u Antonia Gomeza Meltersa. Studiował harmonię i kompozycję u wielkiego majorcańskiego muzykologa i kompozytora, D. Antonio Noguery, oraz pod kierunkiem Francisco Tárregi w Walencji. Dał koncerty w Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Portugalii i Algierii, a także objechał Amerykę Południową z hiszpańskimi chórami i grupami tanecznymi. Na Majorce skomponował wiele utworów na gitarę klasyczną i uczył gry na tym instrumencie. Wiele z jego utworów opiera się na katalońskiej/majorcańskiej muzyce ludowej. Mimo że jest mniej znany w świecie gitary klasycznej, Bartolomé Calatayud pozostawił wiele przyjemnej i ekscytującej muzyki napisanej dla gitarzystów o różnym poziomie zaawansowania. W swoich ostatnich latach nauczał wielu uczniów na Majorce. Zmarł w 1973 roku w wieku 90 lat. Jego prace są głównie publikowane przez Unión Musical Ediciones w Madrycie.
