José Ferrer Esteve de Fujadas (w XIX-wiecznej Francji znany jako “Joseph Ferrer”) (13 marca 1835 – 7 marca 1916) był hiszpańskim gitarzystą i kompozytorem. Ferrer urodził się w Torroella de Montgrí, Girona, i uczył się gry na gitarze u swojego ojca, gitarzysty i kolekcjonera nut, kontynuując naukę u José Brocá. W 1882 roku wyjechał z Hiszpanii do Paryża, aby uczyć w Instytucie Rudy i w Académie Internationale de Musique, zostając także oficjalnym gitarzystą Comédie Française, i pozostał w Paryżu przez 16 lat. Ferrer regularnie występował jako solista. Nauczał w Conservatori Superior de Música del Liceu w Barcelonie w latach 1898–1901. Po okresie przemieszczania się między Barceloną a Paryżem osiedlił się na stałe w Barcelonie w 1905 roku, gdzie zmarł. Większość kompozycji Ferrera została napisana na gitarę, ale będąc głęboko religijnym, napisał także muzykę sakralną. Jego utwory na gitarę solo i duet przypominają modną muzykę salonową jego czasów, nosząc tytuły takie jak Le Charme de la nuit (“Urok nocy”) i La Danse des Naïades (“Taniec Najad”). Jednym z jego najpopularniejszych utworów był opus 1, Recuerdos de Montgri. Poświęcił wiele utworów swoim uczennicom, szczególnie kobietom. Około połowa z około 100 jego kompozycji została opublikowana za jego życia, głównie przez Vidal z Barcelony, Dupont i Pisa z Paryża oraz później przez Union Musical Española z Madrytu. Napisał również nieopublikowaną metodę gry na gitarze, a także duety na gitarę i flet oraz piosenki. Jego metoda “ukazuje jego wielką wiedzę i zrozumienie historii i techniki gitary”.
